ام رعله قشیریه

امّ رعله قشیری از زنان راوی از رسول الله(ص) است.

وی زنی شاعر و فصیح بود. ابن حجر گوید که از دو طریق از ابن عباس حدیث وی نقل شده است. ترجمه گفتار وی با رسول خدا(ص) چنین است: «ما زنان پوشیده و پرده‌نشین که یاور و کمک شوهرانمان هستیم و فرزندان خود را تربیت می‌کنیم و خانه را منظم و آماده می‌گردانیم، بهره‌ای از جهاد در راه خدا نداریم، پس چیزی به ما بیاموزید که ما را به خدا نزدیک نماید. پیامبر صلّی اللّه علیه و اله فرمودند: «ای ام رعله شب و روز استغفار کنید و ذکر خداوند را بگویید، چشم از نامحرمان بپوشید، و آهسته سخن بگویید». ام‌رعله پس از وفات پیامبر(ص) به مدینه رفت و ناله سر داد ونزد حسنین(ع) رفت و چون پروانه به دور ایشان می‌گشت و خطاب به فاطمه زهرا(ع) این مرثیه را سرود: یا‌دار فاطمة المعمور ساحتها هیجت لی حزنا حییت من دار ای خانه فاطمه که ساحتش آباد است. درود بر تو‌ای خانه، اندوه و غم را در من برانگیختی، همواره بر تو سلام باد.

عمر رضا کحاله گوید: ام رعله زنی فصیح زبان و بلیغ بود. سید محسن امین بعد از بیان گفتار ابن اثیر و ابن حجر (درباره جریان بعد از وفات پیامبر) می‌گوید از اینکه به دور حسنین گشته و حضرت زهرا(س) را با این شعر مورد خطاب قرار داده، معلوم می‌شود که شروط کتاب ما (تشیع) را داراست.

پانویس

منبع

• غروی نایینی، نهله، محدثات شیعه، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ۱۳۷۵ش. (از روی نسخه کتابخانه دیجیتال نور)